Back to Scotland
Door: Jeroen Venhuizen
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
26 September 2015 | Verenigd Koninkrijk, Newtonmore
Stage periode weer naar Schotland. Ja dit is de tweede keer dat ik naar Creag Meagaidh National Nature Reserve vertrek. Maar dit keer niet alleen. Samen met Jeroen Simons vertrok ik op 4 September naar Schotland toe. Dit was nog een hele reis.
Het begon allemaal prima met de trein (wat best wel een wonder is met de NS), maar toe kregen we het wat lastiger. We waren in eerste instantie op tijd op Schiphol dus geen problemen. Toen helaas was er iets mis met mijn ticket en dat kostte weer meer tijd. Het werd krapper en krapper. We zouden te laat komen en ons vliegtuig gaan missen. Nadat ik mijn paspoort had laten checken, was Simons nog niet klaar met zijn ID. Dus toen was het een beslissing nemen. Ik ben toen gaan rennen naar onze gate om mogelijk er voor te zorgen dat we nog beide het vliegtuig konden gaan halen. Ik zou dan vragen of we wat later konden vertrekken. Eenmaal rennend door de gangen van Schiphol kwam ik langs een bord. Ik ben stil blijven staan en kijken wat er op stond. Dit was een enorme opluchting. Wat bleek nou. Het vliegtuid had zelf een half uur vertraging. Dit alles kwam een keer perfect uit en hierdoor hadden we geen problemen meer met mogelijk te laat komen. Zodoende hadden we dus het vliegtuig en nadat we geland waren gingen we de bus maar in naar het treinstation. Allemaal prima en zo hadden we al redelijk snel de trein naar Perth te pakken. Eenmaal in Perth aangekomen bleek dat we nog een uur moesten wachten op de trein die naar Kingussie ging. Maar we moesten dus naar Newtonmore. Het bleek dus dat die trein voorbij Newtonmore reed en bij de volgende halte (Kingussie) zou stoppen. Dus pakte we dan maar deze trein en hoopte we op het beste. Op Kingussie aangekomen was het nog meer dan 40 minuten wachten voordat we voor 4 minuten in de trein naar Newtonmore konden komen. Gelukkig was onze taxi al geregeld dus die stond er toen ook, toen we eindelijk aankwamen in Newtonmore. Een van de studenten kwam ons ophalen. Sophie genaamd. Zo reden we naar het Farmhouse toe en was ik eindelijk weer op de plek van bestemming. Maar wat een enorme verandering.
Alles was voor een keer groen in plaats van wit. Bloemen bloeide volop en allerlei verschillende kleuren waren te zien de volgende dag. Want we kwamen aan in de beste dagen van de zomer. Alleen maar zon en warmte. Dus de natuur geniet er dan ook ten volle van. Het was prachtig om dat te zien. Zo hebben we ook een mooie wandeling gemaakt langs alles hier en zijn ook afgedaald naar het meer. Dit was vooral om Simons alles te laten zien wat hier in de buurt was. Zodat hij ook wist waar alles was. Hierna waren nog een mooie wandeling over het strand gaan maken. Want ja er was deze keer strand. Het meer was enorm veel gedaald en kon bijna niet geloven dat het hetzelfde meer was. Maar ook werden we gelijk aan het werk gezet door Rory de manager van Creag Meagaidh. We moesten namelijk het hooi omgooien zodat het sneller zou drogen. Met prachtig weer en een mooi uitzicht was dit totaal geen probleem. De zondag erna ook nog hetzelfde gedaan.
Toen de maandag natuurlijk begon het werk weer met iedereen. Zo werd ik herkent natuurlijk door Ross de jager en was het gelijk gezellig. Met iedereen want ze hadden 2 gilly's. Dat zijn studenten die leren over het jagen en dus onder Ross werken vooral. Door het mooie weer waren we natuurlijk vooral buiten bezig. Het was s'ochtends een hele mooie afwisseling tussen mistig en daarna de zon. Maar een ding, wat ik de vorige keer niet had, zou niet erg zijn als die er niet waren. Dat zijn de Midges. Dat zijn kleine muggen die met duizenden bij elkaar rondvliegen. Enorm aggressief en laten perfecte mooie rode rondjes achter. Nou er zijn hier echt zwermen. Want elke keer als je er tien tegelijk doodsloeg op je arm was er weer nieuwe landingsplaats voor twintig meer. Dus al snel zorgde we ervoor dat we een midge-net hadden om aan te trekken. Door het mooie weer was het ook snel de bedoeling om het hooi in balen te krijgen voordat het zou omslaan. Dus zo hebben we in heel de week ervoor gezorgd dat het hooi om werd gedraaid zodat het allemaal droog werd. Dit kostte ongeveer twee dagen om alles te laten drogen. Dit was totaal niet erg om dit te doen met iedereen. Het was echt heerlijk warm dus dat werkt altijd mee. Op de woensdag hadden we het grote veld klaar met laten drogen en konden we beginnen aan het maken van hooibalen. Dit kostte tijd voordat het eindelijk werkte, want de machine had aardig wat fouten. Eenmaal bezig verliep het redelijk vlot en we maakte vorderingen. We hadden ook nog een wedje gemaakt over hoeveel hooibalen er uiteindelijk uit zouden komen. Zo was het dat ik 180 had gegokt en Simons 149. Rory ergens in de 270, Ross 150, Cameron ( een andere gilly die er net was) 250 en Evan ( andere gilly) 350. Dus het ging vooral om Simons en Evan. Want degene die het er het verst vanaf zat zou bekogeld gaan worden met eieren en bloem. Dus eenmaal bezig ga je automatisch ook tellen. En wat bleek uiteindelijk nou. Het waren er 184. Dus ik zat er echt maar 4 naast. Dit in totaal kostte ongeveer een hele week voordat we er eindelijk mee klaar waren. Door dit hebben we wel de hele week van het goede weer kunnen genieten.
De week erna stond vooral in het thema van schoonmaken in en uit het huis. Dus paden repareren, gras maaien, bomen snoeien en alles er mooi uit laten zien. Want er kwamen een aantal belangrijke groepen langs. Dus zo werd alles bijgehouden en schoongemaakt. Dit was nog een aardig groot karwei en de hele week mee bezig geweest. Zo heb ik ook weer veel geleerd om weer met heel veel verschillende soorten machines te werken. Want dit heb ik de vorige keer ook niet hoeven te doen, omdat ik vooral sneeuw had. Ook hadden we op de woensdag van deze week de trip gemaakt naar het meer dat tussen de bergen ligt. De bedoeling was dat we het pad zou schoonmaken en er voor zouden zorgen dat het niet overgroeid was. Dus met gereedschap in de hand gingen op pad. Dit was een hele mooie wandeling en totaal niet erg om te doen als werk. Dit moest namelijk ook gebeuren. En zo waren we helemaal naar het meer gelopen en daarna terug. Met het hele pad weer mooi en netjes achter ons te hebben gelaten. Tussendoor kwamen er twee groepen langs van Scottish Natural Heritage. Dit was interessant om mee te lopen en verhalen te horen. Dus ook weer een hoop bij geleerd van mensen die er waren en ook van Rory natuurlijk die weer veel aan het woord was. Ook nog op zaterdag kwam er een groep van 30 tot 40 mensen langs, met de leeftijd van 70 of hoger. Dit was een totaal andere groep dan hier normaal zou langskomen. Dit was wel even spannend van wat ze nou precies gingen doen en wat ze van ons verwachtte. Dit stelde niet zoveel voor en we moesten er vooral voor zorgen dat er thee en koekjes waren.
De week van de 21ste was weer heel anders. Hierin zouden we heel veel gaan Deerstalken. Oftewel jagen. Het was de eerste keer in dit seizoen dat ze dat zouden gaan doen. En we gingen in 2 teams. Ross, ik, Simons en Selena (een andere vrijwilliger) gingen vooral te voet aan de slag. We werden op ongeveer driekwart van de hoogte van de berg afgedropt en moesten vanuit daar verder klimmen. Dit was weer echt heel zwaar. We hadden ook flink de pas erin en snel ook uitgeput. Wegens communicatie hadden we ook een walkie talkie bij. Of ja wel een aantal. Omdat het andere team juist via de andere kant zou gaan kijken was het wel handig om elkaars positie te weten. Wij klommen eerst nog naar het wandelpad toe wat tussen de bergen loopt. Alleen deze keer stonden wij op de top en het pad een aantal honderde meters onder ons. Want volgens Ross zaten hier nog vaak een aantal herten, omdat het een goeie plek was met goed voedsel. Op dat moment niks gezien, dus liepen we verder. Zoals het hier wel bekent om staat, wisselt het weer zich enorm snel. We vertrokken met bewolking maar geen mist in de bergen. Maar dat veranderde heel snel. Het zicht toen we op de top waren was ongeveer 5 meter. Dus echt veel was het niet en werd het wel wat gevaarlijker natuurlijk. Maar net zo snel als het opkwam ging het ook weer weg. Na ongeveer een kwartier erin te hebben gelopen klaarde het weer op en hadden we weer zicht. Toen bleek het dus dat we precies op de top waren, waar we de vorige week onderaan het meer hadden gezeten. Maar nu waren we dus een heel stuk hoger en dat was heel indrukwekkend. Na een tijdje rond te hebben gekeken had Ross ook al een grote groep herten gespot en wij zagen ze ook. Dus was gingen we doen. Via de walkie talkie contact opgezocht met de andere groep hoe zij ervoor stonden. Wat bleek nou. Zij hadden ook groepen herten gespot maar konden er nog niet echt in de buurt van komen. En als wij hun richting in zouden lopen dan zouden we ze in een sandwich kunnen krijgen. Natuurlijk gaf dat meer kans en zodoende zijn we gaan lopen naar hun locatie. Met geweldig uitzicht waren we bezig aan een lekkere wandeling. We hebben zelfs bijna de top van Creag Meagaidh bereikt. Dit had ik nog niet kunnen doen vanwege het slechte weer van de vorige keer. Zo liepen we verder en hadden we nog meer herten gezien alleen die waren onmogelijk te bereiken. Want de wind stond er totaal verkeerd voor dus zouden ze ons al ruiken voordat we in de buurt waren. Zo liepen we lekker verder en kwamen we eindelijk in het zicht van de andere groep. Rory zat op een top van de berg en was alles aan het verkennen. Zo was het dat er 2 groepen waren van ongever 15 tot 20 herten in beide groepen. Ross eenmaal op positie. En wij stil op een andere plek, hoorde we 2 schoten die gelost werden. Dit was natuurlijk wel weinig voor als je zo'n grote groep hebt. Maar de rest was doorgelopen. En we moesten toen opzoek naar ze. Maar we kregen ze totaal niet gevonden. Met wat humor over de walkie talkie gingen we weer door. Uiteindelijk stopte we met zoeken en nam iedereen even een rust pauze. Want de Argo zou omhoog komen om de twee herten op te halen. Simons en ik zaten samen op een mooi plekje en hadden goed uitzicht. we hadden uitzicht op iedereen. Want we zagen de Argo vanuit beneden komen. En Ross met mensen die bij hem waren ook. Maar toen kwamen er ongeveer op 50 meter afstand van onze plek in een keer een grote groep herten langs. De groep bestond uit ongeveer 30 tot 40 herten. Zo zagen we dat Ross langzaam naar beneden schoof en zichzelf in positie bracht om goed te gaan schieten. En toen weer 6 schoten gelost. Dus dat waren er 8 in totaal. Geen slecht begin van het seizoen. Eentje was daarin tegen van de berg af gerend nadat ie was geraakt en was dus helemaal naar beneden getuimeld. Dit gaf de week wel weer een spannende boost. Helaas was niet de hele week zo mooi. Want het weer werd ook een heel stuk slechter dus jagen was geen groot succes meer. Dus was het vooral weer werk zoeken. En zou hebben we de hele parkeerplaats opnieuw schoongemaakt en onkruid/gras weggehaald. Dit was zwaar werk. Maar met muziek en aantal mensen was het zeker wel gezellig.
Ook nog met geluk hadden we gister een kerkuil hier zien rondvliegen en zien jagen. Dat was heel indrukwekkend en foto's van al dit volgen nog.
Het is nu vooral in het weekend Rugby kijken. Want zoals misschien mensen weten is de World Cup Rugby al een tijdje bezig. Dus ik ga genieten van het rugby na dit verhaal weer helemaal te hebben geschreven
Het begon allemaal prima met de trein (wat best wel een wonder is met de NS), maar toe kregen we het wat lastiger. We waren in eerste instantie op tijd op Schiphol dus geen problemen. Toen helaas was er iets mis met mijn ticket en dat kostte weer meer tijd. Het werd krapper en krapper. We zouden te laat komen en ons vliegtuig gaan missen. Nadat ik mijn paspoort had laten checken, was Simons nog niet klaar met zijn ID. Dus toen was het een beslissing nemen. Ik ben toen gaan rennen naar onze gate om mogelijk er voor te zorgen dat we nog beide het vliegtuig konden gaan halen. Ik zou dan vragen of we wat later konden vertrekken. Eenmaal rennend door de gangen van Schiphol kwam ik langs een bord. Ik ben stil blijven staan en kijken wat er op stond. Dit was een enorme opluchting. Wat bleek nou. Het vliegtuid had zelf een half uur vertraging. Dit alles kwam een keer perfect uit en hierdoor hadden we geen problemen meer met mogelijk te laat komen. Zodoende hadden we dus het vliegtuig en nadat we geland waren gingen we de bus maar in naar het treinstation. Allemaal prima en zo hadden we al redelijk snel de trein naar Perth te pakken. Eenmaal in Perth aangekomen bleek dat we nog een uur moesten wachten op de trein die naar Kingussie ging. Maar we moesten dus naar Newtonmore. Het bleek dus dat die trein voorbij Newtonmore reed en bij de volgende halte (Kingussie) zou stoppen. Dus pakte we dan maar deze trein en hoopte we op het beste. Op Kingussie aangekomen was het nog meer dan 40 minuten wachten voordat we voor 4 minuten in de trein naar Newtonmore konden komen. Gelukkig was onze taxi al geregeld dus die stond er toen ook, toen we eindelijk aankwamen in Newtonmore. Een van de studenten kwam ons ophalen. Sophie genaamd. Zo reden we naar het Farmhouse toe en was ik eindelijk weer op de plek van bestemming. Maar wat een enorme verandering.
Alles was voor een keer groen in plaats van wit. Bloemen bloeide volop en allerlei verschillende kleuren waren te zien de volgende dag. Want we kwamen aan in de beste dagen van de zomer. Alleen maar zon en warmte. Dus de natuur geniet er dan ook ten volle van. Het was prachtig om dat te zien. Zo hebben we ook een mooie wandeling gemaakt langs alles hier en zijn ook afgedaald naar het meer. Dit was vooral om Simons alles te laten zien wat hier in de buurt was. Zodat hij ook wist waar alles was. Hierna waren nog een mooie wandeling over het strand gaan maken. Want ja er was deze keer strand. Het meer was enorm veel gedaald en kon bijna niet geloven dat het hetzelfde meer was. Maar ook werden we gelijk aan het werk gezet door Rory de manager van Creag Meagaidh. We moesten namelijk het hooi omgooien zodat het sneller zou drogen. Met prachtig weer en een mooi uitzicht was dit totaal geen probleem. De zondag erna ook nog hetzelfde gedaan.
Toen de maandag natuurlijk begon het werk weer met iedereen. Zo werd ik herkent natuurlijk door Ross de jager en was het gelijk gezellig. Met iedereen want ze hadden 2 gilly's. Dat zijn studenten die leren over het jagen en dus onder Ross werken vooral. Door het mooie weer waren we natuurlijk vooral buiten bezig. Het was s'ochtends een hele mooie afwisseling tussen mistig en daarna de zon. Maar een ding, wat ik de vorige keer niet had, zou niet erg zijn als die er niet waren. Dat zijn de Midges. Dat zijn kleine muggen die met duizenden bij elkaar rondvliegen. Enorm aggressief en laten perfecte mooie rode rondjes achter. Nou er zijn hier echt zwermen. Want elke keer als je er tien tegelijk doodsloeg op je arm was er weer nieuwe landingsplaats voor twintig meer. Dus al snel zorgde we ervoor dat we een midge-net hadden om aan te trekken. Door het mooie weer was het ook snel de bedoeling om het hooi in balen te krijgen voordat het zou omslaan. Dus zo hebben we in heel de week ervoor gezorgd dat het hooi om werd gedraaid zodat het allemaal droog werd. Dit kostte ongeveer twee dagen om alles te laten drogen. Dit was totaal niet erg om dit te doen met iedereen. Het was echt heerlijk warm dus dat werkt altijd mee. Op de woensdag hadden we het grote veld klaar met laten drogen en konden we beginnen aan het maken van hooibalen. Dit kostte tijd voordat het eindelijk werkte, want de machine had aardig wat fouten. Eenmaal bezig verliep het redelijk vlot en we maakte vorderingen. We hadden ook nog een wedje gemaakt over hoeveel hooibalen er uiteindelijk uit zouden komen. Zo was het dat ik 180 had gegokt en Simons 149. Rory ergens in de 270, Ross 150, Cameron ( een andere gilly die er net was) 250 en Evan ( andere gilly) 350. Dus het ging vooral om Simons en Evan. Want degene die het er het verst vanaf zat zou bekogeld gaan worden met eieren en bloem. Dus eenmaal bezig ga je automatisch ook tellen. En wat bleek uiteindelijk nou. Het waren er 184. Dus ik zat er echt maar 4 naast. Dit in totaal kostte ongeveer een hele week voordat we er eindelijk mee klaar waren. Door dit hebben we wel de hele week van het goede weer kunnen genieten.
De week erna stond vooral in het thema van schoonmaken in en uit het huis. Dus paden repareren, gras maaien, bomen snoeien en alles er mooi uit laten zien. Want er kwamen een aantal belangrijke groepen langs. Dus zo werd alles bijgehouden en schoongemaakt. Dit was nog een aardig groot karwei en de hele week mee bezig geweest. Zo heb ik ook weer veel geleerd om weer met heel veel verschillende soorten machines te werken. Want dit heb ik de vorige keer ook niet hoeven te doen, omdat ik vooral sneeuw had. Ook hadden we op de woensdag van deze week de trip gemaakt naar het meer dat tussen de bergen ligt. De bedoeling was dat we het pad zou schoonmaken en er voor zouden zorgen dat het niet overgroeid was. Dus met gereedschap in de hand gingen op pad. Dit was een hele mooie wandeling en totaal niet erg om te doen als werk. Dit moest namelijk ook gebeuren. En zo waren we helemaal naar het meer gelopen en daarna terug. Met het hele pad weer mooi en netjes achter ons te hebben gelaten. Tussendoor kwamen er twee groepen langs van Scottish Natural Heritage. Dit was interessant om mee te lopen en verhalen te horen. Dus ook weer een hoop bij geleerd van mensen die er waren en ook van Rory natuurlijk die weer veel aan het woord was. Ook nog op zaterdag kwam er een groep van 30 tot 40 mensen langs, met de leeftijd van 70 of hoger. Dit was een totaal andere groep dan hier normaal zou langskomen. Dit was wel even spannend van wat ze nou precies gingen doen en wat ze van ons verwachtte. Dit stelde niet zoveel voor en we moesten er vooral voor zorgen dat er thee en koekjes waren.
De week van de 21ste was weer heel anders. Hierin zouden we heel veel gaan Deerstalken. Oftewel jagen. Het was de eerste keer in dit seizoen dat ze dat zouden gaan doen. En we gingen in 2 teams. Ross, ik, Simons en Selena (een andere vrijwilliger) gingen vooral te voet aan de slag. We werden op ongeveer driekwart van de hoogte van de berg afgedropt en moesten vanuit daar verder klimmen. Dit was weer echt heel zwaar. We hadden ook flink de pas erin en snel ook uitgeput. Wegens communicatie hadden we ook een walkie talkie bij. Of ja wel een aantal. Omdat het andere team juist via de andere kant zou gaan kijken was het wel handig om elkaars positie te weten. Wij klommen eerst nog naar het wandelpad toe wat tussen de bergen loopt. Alleen deze keer stonden wij op de top en het pad een aantal honderde meters onder ons. Want volgens Ross zaten hier nog vaak een aantal herten, omdat het een goeie plek was met goed voedsel. Op dat moment niks gezien, dus liepen we verder. Zoals het hier wel bekent om staat, wisselt het weer zich enorm snel. We vertrokken met bewolking maar geen mist in de bergen. Maar dat veranderde heel snel. Het zicht toen we op de top waren was ongeveer 5 meter. Dus echt veel was het niet en werd het wel wat gevaarlijker natuurlijk. Maar net zo snel als het opkwam ging het ook weer weg. Na ongeveer een kwartier erin te hebben gelopen klaarde het weer op en hadden we weer zicht. Toen bleek het dus dat we precies op de top waren, waar we de vorige week onderaan het meer hadden gezeten. Maar nu waren we dus een heel stuk hoger en dat was heel indrukwekkend. Na een tijdje rond te hebben gekeken had Ross ook al een grote groep herten gespot en wij zagen ze ook. Dus was gingen we doen. Via de walkie talkie contact opgezocht met de andere groep hoe zij ervoor stonden. Wat bleek nou. Zij hadden ook groepen herten gespot maar konden er nog niet echt in de buurt van komen. En als wij hun richting in zouden lopen dan zouden we ze in een sandwich kunnen krijgen. Natuurlijk gaf dat meer kans en zodoende zijn we gaan lopen naar hun locatie. Met geweldig uitzicht waren we bezig aan een lekkere wandeling. We hebben zelfs bijna de top van Creag Meagaidh bereikt. Dit had ik nog niet kunnen doen vanwege het slechte weer van de vorige keer. Zo liepen we verder en hadden we nog meer herten gezien alleen die waren onmogelijk te bereiken. Want de wind stond er totaal verkeerd voor dus zouden ze ons al ruiken voordat we in de buurt waren. Zo liepen we lekker verder en kwamen we eindelijk in het zicht van de andere groep. Rory zat op een top van de berg en was alles aan het verkennen. Zo was het dat er 2 groepen waren van ongever 15 tot 20 herten in beide groepen. Ross eenmaal op positie. En wij stil op een andere plek, hoorde we 2 schoten die gelost werden. Dit was natuurlijk wel weinig voor als je zo'n grote groep hebt. Maar de rest was doorgelopen. En we moesten toen opzoek naar ze. Maar we kregen ze totaal niet gevonden. Met wat humor over de walkie talkie gingen we weer door. Uiteindelijk stopte we met zoeken en nam iedereen even een rust pauze. Want de Argo zou omhoog komen om de twee herten op te halen. Simons en ik zaten samen op een mooi plekje en hadden goed uitzicht. we hadden uitzicht op iedereen. Want we zagen de Argo vanuit beneden komen. En Ross met mensen die bij hem waren ook. Maar toen kwamen er ongeveer op 50 meter afstand van onze plek in een keer een grote groep herten langs. De groep bestond uit ongeveer 30 tot 40 herten. Zo zagen we dat Ross langzaam naar beneden schoof en zichzelf in positie bracht om goed te gaan schieten. En toen weer 6 schoten gelost. Dus dat waren er 8 in totaal. Geen slecht begin van het seizoen. Eentje was daarin tegen van de berg af gerend nadat ie was geraakt en was dus helemaal naar beneden getuimeld. Dit gaf de week wel weer een spannende boost. Helaas was niet de hele week zo mooi. Want het weer werd ook een heel stuk slechter dus jagen was geen groot succes meer. Dus was het vooral weer werk zoeken. En zou hebben we de hele parkeerplaats opnieuw schoongemaakt en onkruid/gras weggehaald. Dit was zwaar werk. Maar met muziek en aantal mensen was het zeker wel gezellig.
Ook nog met geluk hadden we gister een kerkuil hier zien rondvliegen en zien jagen. Dat was heel indrukwekkend en foto's van al dit volgen nog.
Het is nu vooral in het weekend Rugby kijken. Want zoals misschien mensen weten is de World Cup Rugby al een tijdje bezig. Dus ik ga genieten van het rugby na dit verhaal weer helemaal te hebben geschreven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
